Αντώνη μου!
Επίτρεψέ μου το «μου». Έτσι σε αισθάνομαι – έτσι θα σε προσφωνώ!
Δεν θυμάμαι που πρωτοείδα το βιντεάκι, γι’ αυτό και για πρώτη φορά δεν θα ακολουθήσω την «και καλά» δεοντολογία απόδοσης τιμών. Γιατί η τιμή ανήκει σε σένα μόνο.
Δεν χορταίνω να ακούω τον μεστό σου λόγο. Άσχετα αν συμφωνώ στην λεπτομέρεια. Συμφωνώ όμως 100% με την ψυχή, με την ανθρωπιά, με την αδελφοσύνη, με την συγκρότηση λόγου και πνεύματος που ανέδειξες μέσα σε 4 λεπτά. Είσαι αυτή τη στιγμή η τέλεια ενσάρκωση του μέσου Έλληνα.
Γι’ αυτό θα σου ζητήσω μια χάρη. Να μ’ αφήσεις να φωνάζω και γώ:
1 Ιουνίου 2011 at 11:03 μμ
ωραίος!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!